ავტორი:
დაახლოებით 13-14 წლის ვიქნებოდი, როდესაც ე.წ ინტერნეტ-კაფეების ბუმის პერიოდში, ლომკის არ მქონე CS 1.6 და GTA Vice City ხალხს უკვე ბეზრდებოდა, ახალი პრესტიჟული და მისტიური თამაში ემზადებოდა ცხოვრების სარბიელზე შემოსასვლელად.
მიუხედავად იმისა რომ, Lineage 2 საფუძვლიანი ცოდნა ბევრს არ გააჩნდა, მხოლოდ ელიტარული წრეები, რომლებიც უკვე მაღალ ლეველზე იყვნენ ასულნი, ფლობდნენ ასე თუ ისე ფუნდამენტურ საფუძვლებს ამ თამაშისა. მეც რა თქმა უნდა დიდი ინტერესით ვაკვირდებოდი არამხოლოდ თამაშს, არამედ იმ თანმხლებ ემოციებს, რომელნიც ამ ლეგენდარულ თამაშს უკავშირდებოდა…
როცა უკვე დაკვირვება აღარ კმაროდა და მეც მინდოდა გავმხდარიყავი იმ სამყაროს ნაწილი, ჩემს კლასელს ვთხოვე რომ დავერეგისტრირებინე და მანაც, როდესაც ინფორმირებული თანხმობა მიიღო, პირველი ცზოვრებისეული "Gloom" გამიტარა, რითაც შევაბიჯე ლაინეიჯის სამყაროში.
პრედატორების სერვერზე სადაც უამრავი ხალხი თამაშობდა, რატომღაც იმ დროისთვის პრესტიჟულად ითვლებოდა თუკი სახელს x-ებში მოაქცევდი და მეც 3 იქსი და ჩემი საყვარელი მოთხრობის სახელი hellados ჩავუწერე, ყველაზე მეტად ელფი მომეწონა და პირველი პერსონაჟიც მზად იყო.
როგორც მოგეხსენებათ სხვადასხვა ქალაქებია Dark Elven Village, Elven Village, Talking Island და ა.შ მაგრამ Elven Village-მ ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე , ალბათ ბავშვობის ამბავია, ხეები, მელიები, პეპლები და ხმები რომლებიც არაჩვეულებრივ ზღაპრულ სამყაროში გამოგზაურობენ. ჩემი კლასელი ყვითელ D გრეიდებში გამოწყობილი ელფი იყო, ასე თუ ისე კარგად გამოიყურებოდა, მაგრამ მე მთლიანად ჩემს პერსონაჟზე ვიყავი გადასული და მინდოდა რომ ყველაფერი სწრაფად შემესრუტა, მაგრამ ალბათ ძალიან ცოტა მოიპოვება ვინც Lineage II-ს შესახებ ყველაფერი ზეპირად იცის და მაშინ მითუმეტეს...
Dion - ამ სოფლის ნოსტალგიებზე, ბევრს თვალზე ცრემლი ადგება და ნატრობს ქართულ ქომუნითის სადაც არ ქონდა მნიშვნრლობა რაც ეცვა, ან რა იარაღი ეკეთა, დიონში ფლექსაობა და ტრაკიანობის დანახება არასდროს იყო ზედმეტი, როცა დიონის გარეთ არც მწვადის დაწვა გინდოდა და არც შამფურის, გახვიდოდი 55 ლრველიანი ნო გრეიდებში გადასცხებდი 20 ლეველიანს და გაუშვებდი საწყალს იქნება ვინმე ღვთისნიერს ბაფი დაედო რომ კაჩაობა გაეგრძელებინა. მახსოვს მეც ბევრჯერ გამისწორდნენ ამ მეთოდით და 40 ლეველამდე ისე ავედი რომ მხოლოდ 2 კოლბა მედო, მაგასაც ვიზოგავდი.. დიონი იყო ურთიერთობა, არ დამავიწყდება პირველი ჯიბგირი რომელმაც ბანკის უკან "არასწორად ნაშოვნ"ჰომკაზე დამაგოიმა, რანდომით ჩაიგდო ხელში და მაშინ მივხვდი, რაც შენი არაა იმას ყოველთვის სხვა წაგართმევსო. ასე რომ ბევრი ცხოვრებოსეული პარალელის გავლება შეიძლება. 40 ლვლ გავხდი როგორც იქნა მაგრამ კატაა საჭირო რომელიც თვეში ერთხელ დგება.
საკუთარი კომპიუტერი არ მომწონდა მაშინ და თვეები ველოდებოდი რომ მეორე პროფესია ამეღო, შემდეგ აკადემიაში გასული უბაფო თვეეები, და ბოლოს როგორც იქნა 55 Lvl-ზე შემიყვანეს კლანში, რომლის ხელმძღვანელებიც ძალინ ქარიზმატულები და ელეგანტურები იყვნენ მაშინ ჩემთვის, პირველად ვნახე მაშინ მწვანე იარაღი, გამოიცანით ვინ იყვნენ
მინიშნება: ქალაქ ადენში ეყენათ ბაფერები შადრევანთან. ესენი იყვნენ დიადი xTatax და BlecRider ადამიანები , რომლებაც ბაფში ჩამწერეს და მაშინ მივხვდი რომ ცხოვრება მშვენიერია, როცა რასაც აკეთებ გესმის და ასევე აანალიზებ იმასაც რომ რაღაცის დახმარებით შეგიძლია საქმე გაიმარტივო...
Lineage-ში უამრავი დრო გავატარე , ბევრ რამეს ვნანობ კიდეც რომ უქმად ბევრი დრო გავფლანგე, მაგრამ მეორეს მხრივ უამრავი რამ შევიმეცნე და ბევრი ახალი სანაცნობოს წინაპირობაა ის რომ ლაინეინის მოთამაშე ვარ. დროის ხაზი კი რომელიც სიბრტყეა არ ვიცი რომელ წერტილზე გაჩერდება.
გაქვთ მოსაყოლი ამბავი? დაუტოვეთ ისტორია ახალ მოთამაშეებს, გავიხსენოთ ის სასიამოვნო პერიოდი რომელიც ამდენ სიხარულსა და დრამას მატებდა და დღემდე მატებს ჩვენს ცხოვრებას. მოგვწერეთ!
ისტორიის დამატება