დასაწყისი

- [x] ერთი არაფრად განსაკუთრებულო და არაფრის მომცემი დღე იყო. როგორც უმრავლესობამ მაგ პერიოდში მეც კლასელებიდან და მეგობრებიდან გავიგე ამ თამაშის შესახებ.

მანამდე იმავე სტილის თამაშს ვთამაშობდი WOW-ს, მაგრამ მეგობრების გათვალისწინებ დავიწყე L2-ის თამაში და 1 წამითაც არ მინანია. ეს პერიოდი იყო დაუვიწყარი, ისეთი კვალი დატოვა რომელსაც ვერასდროს ვერაფერი ვერ შეცვლის, უამრავი მოგონებებით აღსავსე.

მოკლედ ჩავიწერეთ ჩვენც, მე და ჩემ ძმამ და დავიწყეთ. რადგანაც 1 კომპი გვქონდა შეძლებისდაგვარად ვინაწილებდით დროს, უფრო ხშირად მაინც მე მითმობდა პატარა რადგან ვიყავი :)) როგორც უმეტესობა მეც საერთოდ აზრზე არ ვიყავი რა უნდა ამეღო, სად რა უნდა მექნა, იმისდამიუხედავად, რომ როგორც ზევით ავღნიშნე ეგეთი სტილის თამაშს ვთამაშობდი. თავიდან მახსოვს კლასელები უბრალოდ ვფარმაობდით და რომ ვერაფერი გავიგეთ ყველამ მიატოვა და დავრჩი მარტო. ფარმაობის დროსაც მახსოვს სახლში მოვიდა ვატოს მეგობარი და როცა დამინახა რასაც ვთამაშობდი გაუხარდა რადგან თვითონ უკვე დიდი ხნის დაწყებული ქონდა და უკვე სტაჟიანი იყო, მარა მახსოვს სოლოს თამაშობდა თავის ბოტებით და 15 სომით Spellhowler ყავდა :)) რათქმაუნდა ამ ამბავის გაგონების შემდეგ მოვიწამლე, მეც მინდოდა ლურჯი განათებული კაშკაშა ხმალი :)) და უამრავ კითხვას ვუსვამდი, რა როგორ შეილებოდა. დრო გადიოდა და მეც ცოტა ოდენი პროგრესი მქონდა (თუ დავარქმევთ ამას პროგრესს, C დონის ზმანი და სოსკების ჩართვა)

ერთ დღესაც ვფარმაობ და დრაგონ ველიში თუ სწორად მახსოვს დავინახე ჩარი სახელად Hex, არასდროს დამავიწყდება ეს ადამიანი, ეს თითქოს ნიშანი იყო რომ ამ თამაშში რაღაც განსაკუთრებულს ვიზავდი და მე და ვატო ჩვენს სახელს დავტოვებდით. მოკლედ ამ ადამიანმა გამაცნო მთლიანად Lineage და რაც მთავარია გიგა(BADBOY) და მაქედან დაიწყო დიდი თავგადასავალი.

ესე დეტალებში აღარ ჩავღმავდები ალბათ 100 გვერდიც არ მეყოფა :)). პირველი ჩვენი სატელეფონო კონტაქტი არასდროს დამავიწყდება. ციხის აღება იწყებოდა, რისი არ მახსოვს, მითხრა ერთი ფართი უნდა ჩაგაბაროთო და ტელეფონზე დაგირეკავო. ძაან ვნერვიულობდი ვერ ვხვდებოდო ჩემში რა ქონდა დანახულო რომ ესეთ საპასუხიმგებლო როლს მაძლევდა. ტელეფონის ხმაც გაისხმა და მისი ბოხი და როხროხა ხმა:)) ამიხსნა ყველაფერი და მაქსიმალურად ვცდილობდი იმედები არ გამეცრუვებინა და ჩემდა საბედნიეროდ ყველაფერმაც კარგად ჩაიარა.

გადიოდა დრო, გიგასთანაც ვახლოვდებოდი, ვატოს უადვილდებოდა ასაკიდან გამომდინარე და მეც მივყვებოდი დინებას :)). ერთხელაც დადგა ის საოცარი დღე რაც იყო ყველაფრის გარდამტეხი და რამაც ისტორია DH დაბადა.

მირეკავს გიგა და ესეთ რამეს მეუბნება საჩუქარი მაქ შენთვისო და თამაშში შემოდიო, შევდივარ და მანახებს გმირს რომელიც ანათებდა და აწერია DH და ამბობს ეს უკვე შენი ჩარი არისო, ვერ ვიჯერებდი ეს რაღაც ოცნებების ასრულებას გავდა. ბევრი რომ არ გამიგრძელდეს დანარჩრნი უკვე ისტორიაა. ეს მხოლოდ თამაში არასდროს ყოფილა მეგობრობა ურთიერთობა და ერთი დიდი ოჯახი ვიყავით. მადლობა ყოველი წამი წუთის და დროისთვის რაც ამ თამაშმა მომცა და მოგვცა