ავტორი:
პრედატორამდე
მე-9 კლასში ვიყავი, ძმაკაცმა მდედრი შავი ელფის ფოტო რომ მაჩვენა. თამაშის გადმოწერა იმ საღამოსვე დავიწყე, თუმცა Dial-up ინტერნეტის პირობებში, Download Manager-ის დახმარებით თამაშის დაყენებას და პირველი პერსონაჟის შექმნას დაახლოებით 1 კვირა დასჭირდა.
იმ დროისთვის პოსტ-საბჭოთა სივრცეში ხელმისაწვდომი სერვერი ბევრი არ იყო. მე კლასელებთან ერთად L2online.ru-ზე შევედი (შემდგომში Lineage.ru, იგივე მელკოსოფტი). სიმართლე რომ ვთქვა, სხვა სერვერების არსებობის შესახებ კაი ხანი არც არაფერი ვიცოდით. სერვერის ვებ-გვერდის თვალიერებისას სტატია ვნახე, სადაც გასული კვირის Siege-ების ქრონიკები იყო აღწერილი. ყველა მონაწილე კლანის და ალიანსის ტაქტიკა, ბოლო წამებში მიღებული გადაწყვეტილებები, ღალატის და სიმამაცის ისტორიები. მოკლედ ცხადი იყო, რომ Lineage 2 აქამდე ნაცნობი თამაშებისგან არსებითად განსხვავდებოდა.
ბევრი რომ არ გავაგრძელო და პრედატორზე სწრაფად გადავიდე, თითქმის წელიწადნახევარი მელკოსოფტზე გავატარე. ჯერ х0,7 შემდეგ х5 და ბოლოს x10 სერვერებზე. რაღაც ეტაპზე ქართველ პროვაიდერებს გლობალურ ქსელთან პრობლემები შეექმნათ და მელკოსოფტზე თამაშის გაგრძელება პრაქტიკულად შეუძლებელი აღმოჩნდა მაღალი პინგის გამო.
პრედატორი - საწყისები
იმ დროს პრედატორის C4 სულ ახალი ჩართული იყო. თამაში ჯერ Spellsinger-ით დავიწყე, თუმცა მალევე Silver Ranger-ზე გადავედი - ეს პერსონაჟი იყო პირველი S. კლანი საკუთარი გავაკეთეთ კლასელებმა. ჯერ მარტოები ვთამაშობდით, ბოლოს ცოტა ხნით Brave-ს ალიანსში შევედით და რამდენიმე დღეში დავიშალეთ კიდევაც - ჩემმა შაიკამ ქართული L2 ქომიუნითის პიკანტური თვისებები დაიწუნა და სერვერიდან გავიდა, მარტო დავრჩი.
სერვერის სიცოცხლის ყველაზე ადრეულ ეტაპზე ძალიან მდარე თამაში მიდიოდა. კლანები არსებობდა და ამ კლანების აბსოლუტური უმრავლესობა თამაშს ახლა სწავლობდა ნულიდან. როგორც მახსოვს - KINGS, JVAROSNEBI, ABRAGEBI, MiniDonators - სერვერზე სტარტიდანვე იყვნენ, თუმცა ვერავინ უწევდა კონკურენციას Brave-ს BrotherHood-ს. როგორც მოგვიანებით მივხვდი, ამის რეალური მიზეზი L2Walker-ის არცოდნა და არგამოყენება იყო. ჩვენც, მელკოსოფტის ჯუნგლებიდან გამოქცეულებს, აზრადაც არ მოგვსვლია, რომ თამაშის ავტომატიზაციის სოფტი ადმინისტრაციას ვებზე ჰქონდა განთავსებული და მოთამაშეებისთვის მისი გამოყენება ნებადართული იყო. 40 წუთიანი დენსი და სონგი ისედაც სრულიად საკმარისი ფუფუნება იყო ჩვენთვის.
ამ მდარე თამაშისგან გაბეზრებულმა ერთ დღეს ტოპ NG სეტი და იარაღი ვიყიდე და გლუდიოში გადავედი. ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ ამ დროს მინიმუმ 65 lvl-იანი Silver Ranger ვიყავი. ახალი მოთამაშეების ფლაგზე დაგოიმება მელკოსოფტზეც საკმაოდ გავრცელებული რეკრეაციული საქმიანობა იყო. პირველი მსხვერპლი გლადიატორი აღმოჩნდა, რაღაცა უსახური კლანის ლოგოთი. როგორც ჩანს, მეორე პროფა ახალი დამთავრებული ჰქონდა. რამდენჯერმე სული რომ განუტევა, კლანელს უხმო დასახმარებლად და სპელჰოვლერი დაიმატა. ისიც 50 lvl-ზე მეტი არ იქნებოდა. კაი ხანს ვირბინეთ გლუდიოს გარშემო და რამდენიმე ფლაგიც მოვიმატე, მე ვერც ერთხელ ვერ მომკლეს ცხადია. ესე გავიცანი ჩემი მომავალი ლიდერი JOFRE (გლადიატორი) და MAGI (სპელჰოვლერი, a.k.a. კარტოშკა).
ალიანსი მელკოსოფტი - დაბადება
ჯოფრე და კარტოშკა სერვერზე მარტოები არ შემოსულან. როგორც ზევით ვთქვი, მელკოსოფტზე თამაშის გაგრძელება შეუძლებელი იყო, ამიტომ x0,7 სერვერის მთელი ქართული კომუნა იძულებული გახდა, პრედატორზე შემოსულიყო ორ კლანად - V1kings და DIAOXI (IAXSARI-ს დიაოხი).
თავიდან ჯოფრეც Brave-სთან იყო ალიანსში, ჩემი კლანის დაშლის შემდეგ მეც JOFRE-ს V1kings-ს შევუერთდი. ამ დროს სერვერზე მეორე მოთამაშე ვიყავი А grade იარაღით. პირველი TETRI იყო, თვისი SoM-ით. მე ჰოთ სფრინგში დადროპილი Carnage მქონდა და მეცხრე ცაზე ვიყავი.
გირანი ავიღეთ. ბევრს შეიძლება არ ახსოვს, მაგრამ პრედატორზე NPC-ებისგან სასახლის აღება თითქმის შეუძლებელი იყო. სიმართლე რომ ითქვას, ვერცერთ სასახლეს ვერ ავიღებდით ჩარების სრულად განვითარებამდე, რომ არა ელემენტალ სამონერი ნიკით MIKEN. ასევე V1kings-ის წევრი, ჯოფრესთან და იახსართან ერთად მელკოსოფტიდან გადმოსული (ამ მოთამაშეს უკავშირდება მეორე S-ის შექმნა).
გირანის აღებიდან მალევე, ალიანსიდან გამოვედით, საკუთარი ალიანსი გავაკეთეთ და BrotherHood-ს ვორი გამოვუცხადეთ - ესე შეიქმნა ალიანსი MELKOSOFT, რომელშიც თავიდან V1kings და DIAOXI იყო გაერთიანებული. იმ დროს ჩვენი საშუალო აღჭურვილობა და ლეველი მკვეთრად დაბალი იყო ჩვენი ძირითად კონკურენტებთან - BrotherHood და MiniDonators-თან შედარებით. Braves-ს ბოტები უფრო კარგად იყვნენ აღჭურვილი, ვიდრე ჩვენი საუკეთესო მოთამაშეები. ცხადი იყო, რომ მომავალ სიჯებზე გირანს წაგვართმევდნენ. ჩვენთვის გირანი ერთადერთი ბერკეტი იყო, რომლის გამოყენებითაც შესაძლებლობა გვექნებოდა, კონკურენტებს დავწეოდით (მანორი, ადენა გადასახადებიდან).
გირანის უბედური შემთხვევა
მოკლედ, დავიწყეთ სიჯისთვის მზადება. კარტოშკამ, როგორც კლანის შედარებით ახალი წევრი, გირანის ქასლში წამიყვანა „ექსკურსიაზე“ და მასწავლა უკანა გადმოსახტომიდან შესვლა სასახლის ეზოში, გალავნიდან ვივერნის გამოსაყვანთან ასვლა და იქიდან საკასტავში ჩაძრომა - ცხადია, ეს ყველაფერი ტექსტურებში და გეოდატაში არსებული ხვრელების გავლით.
სასახლესაც თავისი მოსამზადებელი სამუშაოები დასჭირდა: მარცხენა კედლის უკან მილიონობით ისარი დავყარეთ, ამ ისრებზე - გულების ევენთიდან ამოყრილი ფრაგმენტები. იდეა იმაში მდგომარეობდა, რომ კედლის დანგრევისთანავე ყველა ოპონენტი მოთამაშის კომპიუტერი გაჭედავდა გულების ფრაგმენტების ჩატვირთვისას. ჩვენ სიჯის დაწყებამდეც სასახლეში ვიყავით, შესაბამისად, ტექსტურები უკვე ჩატვირთული იყო და ისე ძალიან (თუმცა ძალიან, ძალიან ძალიან!) არ გვიჭედავდა. კედლის დანგრევის შემდეგ გაფრიზულ ეკრანებზე პანიკური კლიკები დაიწყებოდა, კლიკების შედეგად მოთამაშეებს ჯერ გულები უნდა აეკრიფათ, შემდეგ - ამ გულების ქვეშ განთავსებული ათიათასი ისარი, რომელიც წონის დებაფს აჰკიდებდა და ჩვენც უფრო ადვილად მოვერეოდით ლაგიდან გამოსვლის შემდეგ.
შედეგი სულ სხვანაირი დადგა. როგორც აღმოჩნდა, საკუთარ თავს გადავაჭარბეთ. კედლის დანგრევამ პრაქტიკულად დაასრულა სიჯი. მოთამაშეების ნახევარი უბრალოდ გაქრა და უკან ვეღარ შემოვიდა, მეორე ნახევარი სიჯის დასრულებამდე მიეყინა იმ ადგილს, სადაც კედლის დანგრევისას ეყენა პერსონაჟი. მოგვიანებით ამბებიც მოგვდიოდა, რომ ვიღაცებს დედაპლატები დაეწვათ, თუმცა რამდენად მართალია - არ ვიცი. მაშინდელი კომპიუტერები ეხლანდელი უთოებისგან ბევრით არ განსხვავდებოდა, ამიტომ არაფერია გამორიცხული.
ამ სიჯმა პრაქტიკულად განსაზღვრა მელკოსოფტის ალიანსის მენტალიტეტი სერვერზე თამაშის უკანასკნელ დღემდე. მას მერე სტანდარტულ სათამაშო შედეგებზე არანაკლებ მნიშვნელოვანი გახდა „თამაშგარე კანონდარღვევები“. ეს გარდატეხა იმიჯის მხრივაც მოხდა და უამრავი უსაფუძვლო ჭორ-ლეგენდა გააჩინა. მაგალითად ფაქტი, რომ JOFRE გამქრალი მივიდა ორენის სიჯზე დასარეგისტრირებლად, სრულიად გამოგონილი იყო, მაგრამ ყველას სჯეროდა.
Lategame და მეორე S
გირანის შენარჩუნების შემდეგ, სერვერზე ძალთა ბალანსი სწრაფად შეიცვალა ჩვენს სასარგებლოდ. როგორც უკვე ვთქვი, სერვერის საწყის ეტაპზე ყველაზე სწრაფად ის კლანები განვითარდნენ, სადაც მეტი მოთამაშე ერკვეოდა L2Walker-ის სოფტში. ეს მოთამაშეები ასევე ერთერთი უძველესი Private სერვერიდან, თუ სწორად მახსოვს l2world.com-იდან გადმოსულები იყვნენ. ამ სერვერზე ბოტი დაშვებული იყო და თამაშის შედარებით ახალი ვერსია ეყენა. გრძელვადიან პერიოდში, მელკოსოფტის ჯოჯოხეთურ რეიტებში გამომუშავებულმა ნებისყოფამ და ბებრული ხრიკების ცოდნამ მაინც თავისი ქნა. ამასობაში ბოტის გამოყენებაც ვისწავლეთ.
ამ პერიოდში სერვერის PVP რეიტინგში პირველ-მეორე ადგილს მე და ნეკრი, ნიკით MrSilent ვინაწილებდით. ვინაწილებდით, მაგრამ ვერ ვიყოფდით: მე რომ მეძინა, ის გადადიოდა პირველზე და პირიქით. ფრაგის მომატებაზე იმდენად ვიყავი ჩაციკლული, რომ კეტრას, ვარკას, ბლეიზინგის და ჰოთ სფრინგსის შემოვლის ზუსტი მარშრუტი მქონდა, რომელსაც ყოველდღე ვიმეორებდი. კლანში გავიცანი Messiah, ჩემი თანატოლი (მელკოსოფტის სხვა წევრები ჩემზე მინიმუმ 5 წლით უფროსები იყვნენ) ტკბილი და მურაბა კაცი, ვინც ჩემი პერსონაჟი გადაიბარა სერვერიდან წასვლის შემდეგ.
სერვერზე მოთამაშე საიდებშიც ცვლილებები მოხდა. BrotherHood-მა და MiniDonators-მა სწრაფად დაკარგეს რელევანტურობა და სერვერზე ახალი ალიანსი გაჩნდა - Twilight (DragonHunters). H-ს Twilight იყო ჩვენი ყველაზე სტაბილური ოპონენტი. სხვა კლანები და ალიანსები ამ ეტაპზე ჯერ კიდევ დაბალ ლიგაში თამაშობდნენ.
ამ დროს ადენისთვის მზადება დავიწყეთ. გამოცდილებით ვიცოდით, რომ Elemental Summoner-ი სიჯებზე კარგად მუშაობდა, შესაბამისად ადენისთვის ერთის ნაცვლად მინიმუმ ორი დაგვჭირდებოდა. MAGI-მ, კლანის და ალიანსის ყველაზე მოტივირებულმა მოთამაშემ, მეორე ელემენტალ სამონერი შექმნა ნიკით MIKEN2. მწარედ მახსოვდა, რომ სერვერის ტოპ PVP მოთამაშეს MIKEN ცალი ხელითაც ადვილად მერეოდა. ერთხელ კარტოშკას დახმარება შევთავაზე და მალევე, პერსონაჟი სრულად გადმოვიბარე. სუბიც და ნობლესიც MIKEN2-ზე ავიღე Silver Ranger-ის ნაცვლად.
პირველი ოლიმპიადა
პირველი ოლიმპიადის ბოლო დღეები ძალიან დაძაბული იყო. მოთამაშეები კლანებს ტოვებდნენ, რომ საკუთარ კლანელებთან ფრეზე თამაშის ვალდებულება თავიდან აერიდებინათ. ოლიმპიადაზე გაირკვა, რომ სამონერები, ყველაზე მეტად კი - ელემენტალ სამონერი C4 ქრონიკაში უკონკურენტო იყო. ელემენტალებიდან ოლიმპზე მე და MIKEN გამოვდიოდით. ოლიმპიადის ბოლო დღეს ორჯერ შევხვდით და ორჯვერვე მოვუგე. აქ საამაყო ბევრი არაფერია, გამარჯვებები იმის გამო ავიღე, რომ მე Dark Crystal სეტით გამოვდიოდი, ის კი Tallum სეტით. სიჩქარის და ფიზიკური დაცვის ბონუსის წყალობით, MIKEN-ის უნიქორნი უფრო გრძელი ინტერვალებით და უფრო ნაკლებ ზიანს მაყენებდა, ვიდრე - პირიქით. ამ დროს სერვერზე ხმა გავრცელდა, რომ MIKEN-ს +10-იანი უნიქორნი ჰყავდა, მე კი +11-იანი.
მეორე გამარჯვების შემდეგ უკვე ვიცოდი, რომ დილით ჩემი პერსონაჟი აინთებოდა. ჩავთვალე არც ისე კარგად გამოჩნდებოდა ანთებული MIKEN2 და ჩამქრალი MIKEN. სერვერის ადმინისტრაციამ „ფასდაკლება“ გამიკეთა და ორ პერსონაჟს ნიკები გავუცვალე ერთის ფასად. ესე გაჩნდა სერვერზე ელემენტალ მასტერი ნიკით S, ოლიმპის გარეთ - სუბზე, Saggitarius-ით. ოლიმპიადის ფარმერი პერსონაჟის ყოლა სახალისო არ იყო. ოპონენტების ქულების რკვევა და სხვა ჩუმჩუმელური მიდგომების თანდაყოლილი ნიჭი არ მქონდა. ჩავთვალე, რომ თუ ყოველდღე ვიქნებოდი ოლიმპიადაზე და ყველა თამაშს მოვიგებდი, თვის ბოლოს ჰიროობაც მე დამრჩებოდა. ეგ სტრატეგია იმდენად სტაბილურად მუშაობდა, რომ აქტიურად თამაშის პერიოდში მხოლოდ 2 თვე ვიყავი ჩამქრალი. ერთხელ დასასვენებლად წავედი და მეორედ Jail-ში მოვხვდი Goddard-ის სიჯის დროს ციხეში უკნიდან შესვლისთვის. „სროკის“ შესამცირებლად ადმინისტრაციას ნობლესის ქვესთი ვუთარგმნე და დავუსურათე, თუმცა მაინც ვერ მოვასწარი საკმარისი ქულების მოგროვება. ახლა რომ ვფიქრდები, ოლიმპიადა ჩემთვის პრედატორზე თამაშის ყველაზე სტრესული და ნაკლებად სასიამოვნო ასპექტი იყო.
The Showdown
როგორც უკვე ვთქვი, მელკოსოფტის დამკვრებული იმიჯი როგორც მოთამაშეებს, ისე - ადმინისტრაციას, განცდას უქმნიდა, რომ მუდმივად რაღაცას ვაშავებდით. ზუსტად ამ იმიჯის შედეგი მგონია ის გაუგებრობა, რომელიც საბოლოოდ მელკოსოფტის საკვანძო მოთამაშეების ბანით და სერვერიდან მელკოსოფტის გაქრობის მიზეზი გახდა. ამ გაუგებრობის შინაარსს არ მოვყვები, არ შევსწრებივარ და თვითონაც მოყოლილი ვიცი.
სერვერიდან მელკოსოფტის გასვლის თუ გაგდების შემდეგ, პრედატორზე თამაში ჩემთვის უინტერესო გახდა და ზოგადად, ქართული L2 ქომიუნითის განვითარებამ ისეთი მიმართულებით გადაუხვია, საითაც შეიძლებოდა არ გადაეხვია.
მელკოსოფტის შემდეგ სერვერი მალევე დავტოვე და მხოლოდ ერთხელ, DragonHunters-ის ახალი ლიდერის, გიგას, იგივე BADBOY-ს თხოვნით დავბრუნდი თუმცა ძალიან ცოტა ხნით - საყვარელ თამაშს უღიმღამოდ გიგას ხათრითაც ვერ ვითამაშებდი.
გაქვთ მოსაყოლი ამბავი? დაუტოვეთ ისტორია ახალ მოთამაშეებს, გავიხსენოთ ის სასიამოვნო პერიოდი რომელიც ამდენ სიხარულსა და დრამას მატებდა და დღემდე მატებს ჩვენს ცხოვრებას. მოგვწერეთ!
ისტორიის დამატება